viernes, 7 de octubre de 2011

MANIFESTO 15O

Manifesto en galego:

Xa estamos fartos.

Xa non estamos acampados. Xa non estamos indignados. Xa non estamos asustados.

O que estamos é fartos.

Porque fai seis meses que nos botamos ás prazas para reclamar un cambio, para reclamar os nosos dereitos máis básicos, e despois de medio ano de accións e mobilizacións, as nosas propostas seguen a ser ignoradas. Os nosos argumentos, ridiculizados. As nosas queixas carecen de importancia. As nosas ideas son terxiversadas e manipuladas para servir de guinda de plans e outras mentiras electorais que seguen sen atacar a raíz do problema. Atónitos, observamos como as cousas cambian ¡Para peor!

Por iso estamos fartos.

E sen embargo, algo temos que estar a facer ben, algo ten que estar a pasar para que xente de todo o mundo estea na rúa, o mesmo ca nos, polos mesmos motivos ca nos, neste mesmo momento.

Hoxe estamos a facer historia. Hoxe é o día no que o planeta ten unha soa voz, unha que reclama un cambio global.

Hoxe é o día no que todo cambia.

Benvidas, benvidos a primeira manifestación global da historia da humanidade!

Os dereitos do pobo son os deberes dos gobernos. Estes dereitos non son arbitrarios, obedecen a necesidades básicas: alimentación, vivenda, sanidade, xustiza, educación. E un sistema que non garante estes dereitos, non esta a cumprir co seu deber.

E polo tanto, debe cambiar.

Aquí, neste estado, segundo a Constitución, temos o dereito e o deber de traballar, con libre elección de profesión e oficio, cun soldo digno e suficiente, sen discriminacións de ningún tipo por idade ou sexo, ou calquera outro motivo. O estado ten o deber constitucional de velar polo pleno emprego. E temos máis de cinco millóns de razóns, unha por persoa desempregada, que demostran que non o están cumprindo. Familias enteiras no paro. Milleiros de persoas traballando en condicións precarias, en traballos que non teñen que ver co que estudaron. Dereitos dos traballadores vulnerados por sistema. Corenta e cinco por cento de desemprego xuvenil. Que a nosa xuventude teña que marchar a traballar ó estranxeiro outra vez, é unha vergoña. ¿Imos a permitir iso?

Temos dereito a unha educación libre, e gratuíta, e sen embargo continúan a facerse recortes de gasto en educación, recortes que provocan falta de docentes, aulas masificadas, que diminúen a calidade da educación que están a recibir as nosas fillas, os nosos fillos, o noso futuro. Un porcentaxe de abandono escolar do 31%, máis do dobre da media europea, e crecendo. O noso sistema educativo agoniza ¿Imos a permitir isto?

Temos dereito a unha vivenda digna e axeitada, e sen embargo, cada día hai novos desfiuzamentos: familias enteiras que non poden pagar as súas hipotecas, que se ven na rúa, coas súas vivendas embargadas polo banco, e aínda así, obrigados a seguir pagando unha débeda que afoga. Hipotecas desproporcionadas que atan, e que arrastran coma cadeas de papel, froito da especulación dos mercados. Especulación que os poderes públicos teñen a obriga de evitar, tal e como se recolle no mesmo artigo da constitución que garante o noso dereito a unha vivenda digna e axeitada. ¿Imos a permitir isto?

A lista do que esta mal, do que non funciona, do que é intolerable, é infinita. Os poderes públicos ignoran as necesidades da poboación, para converterse en títeres da industria e dos mercados, daqueles que se aproveitan dun sistema corrupto e defectuoso para seguir gañando cada vez máis, a costa das nosas liberdades. A costa do noso futuro. Os gobernos abandonan o seu pobo para rescatar os bancos que nos meteron nesta crise, que se quedan cos aforros pasados e futuros das familias, coas súas casas. As multinacionais abusan sistematicamente dos países máis pobres, explotando a súa terra para atender as necesidades do primeiro mundo, e aínda por riba disfrazando estes abusos de regalos e axudas para o desenvolvemento. O un por cento da poboación atesoura o noventa por cento da riqueza, a costa do noventa e nove por cento restante. A costa de nós.

O planeta enteiro convertido nunha xigantesca maquina de consumo deseñada para manter os privilexios dos poderosos, sen importar o costo humano ou ecolóxico.

O planeta enteiro nunha espiral descendente que se non cambia, só pode rematar en destrucción.

Basta xa de escusas, basta xa de mentiras. Basta xa de dicir que a solución á crise esta á volta da esquina, porque non é certo. Levamos anos así, cada vez imos a peor: Isto non é unha crise, é un fallo terminal do sistema.

Están atentando contra as nosas liberdades. Contra a liberdade para decidir como queremos vivir as nosas vidas. É un atentado contra a nosa soberanía. E isto ten que cambiar.

Isto cambia hoxe.

Hoxe, esiximos ós poderes políticos, militares, xurídicos e económicos que se poñan ó servizo do pobo, coma é o seu deber, e a razón da súa existencia, inda que tenten que nos esquezamos. Inda que tenten facernos crer que é o contrario.

Hoxe é o día no que a humanidade enteira une a súa voz para reclamar o noso dereito a decidir sobre o noso futuro.

Reclamamos unha soberanía política, que garanta unha democracia real, directa, e participativa. Que garanta o dereito da cidadanía a tomar decisións políticas por medio de referendos e sistemas seguros de voto electrónico. Transparencia inmediata e absoluta das administracións e dos poderes públicos. Separación real dos poderes. Que se use a tecnoloxía do século vinteún para crear un sistema acorde coas necesidades e posibilidades deste tempo, en vez de seguir ancorados nun sistema obsoleto feito á medida das necesidades do século pasado.

Reclamamos unha soberanía económica, garantindo unha banca pública que protexa os intereses de tódalas persoas. A dación en pago nos créditos hipotecarios. Control das transaccións nacionais e internacionais e desaparición dos paraísos fiscais e dos privilexios dos grandes capitais para poder rematar coa especulación e a evasión de impostos. Criterios de comercio xusto e de producción enerxética baseados en valores éticos e sostibles polo medio ambiente, en vez de únicamente no aumento do beneficio.

Reclamamos unha soberanía alimentaria que garanta o dereito dos pobos a definir políticas de producción de alimentos que sexan axeitadas ás súas necesidades, características e culturas, que garantan o libre acceso á terra, á auga potable e de rego, ás sementes non modificadas xeneticamente, e a conservación da súa natural biodiversidade. Que non destrúa, que non se escravice a un pobo para convertelo na despensa de outro.

Reclamamos unha soberanía cultural que respecte e protexa as identidades culturais dos pobos dentro dun mundo global e multicultural. Que garanta o libre acceso á información e a unha educación libre, de calidade e gratuíta a tódolos niveis para tódalas persoas do planeta. Que asegure o libre acceso ás novas tecnoloxías, e que manteña a creación cultural e os medios de comunicación independentes e libres da manipulación dos poderes públicos. Liberdade para pensar e para expresarse.

Reclamamos unha soberanía social, que defenda ós individuos e as comunidades por igual, que garanta os seus dereitos e deberes, independentemente de sexo, raza, identidade de xénero, nacionalidade, condición social ou económica. Independentemente da súa orientación sexual, crenzas relixiosas ou ideoloxía. Independentemente de calquera característica física ou mental.

Hoxe é o día no que a humanidade enteira pregúntase se ¿É este o mundo que queremos para as nosas fillas? ¿Para os nosos fillos?

E a resposta é que non.

Que non o imos a permitir.

Isto é unha advertencia. A esa clase política que vive completamente afastada da realidade do seu pobo. A eses cargos públicos que teñen unha pensión máis que suficiente tras só sete anos de non facer o seu traballo. A eses partidos que xogan co noso futuro, pasándose a pelota do poder entre eles, e que permítense cambiar as leis electorais para evitar que poida xurdir alguén novo que lles quite o pastel.

A todos os que conforman e manteñen este sistema tan podre e profundamente equivocado que só pode acabar mal.

Non imos a parar. Faremos todo o que sexa necesario para acadar o cambio que necesitamos para asegura-la nosa supervivencia.

Para que a xeración dos nosos fillos, das nosas fillas, e as que virán despois, teñan dereito a soñar, e a cumprir os seus sonos.

Por que non somos mercadoría en mans de políticos e banqueiros.

Por que non nos representan.

Cambio Global Xa.





Manifiesto en castellano:


Ya estamos hartos.

Ya no estamos acampados. Ya no estamos indignados. Ya no estamos asustados.

Lo que estamos es hartos.

Porque hace seis meses que tomamos las plazas para reclamar un cambio, para reclamar nuestros derechos más básicos, y después de medio año de acciones y movilizaciones, nuestras propuestas siguen siendo ignoradas. Nuestros argumentos, ridiculizados. Nuestras quejas carecen de importancia. Nuestras ideas son tergiversadas y manipuladas para servir de guinda de planes y otras mentiras electorales que siguen sin atacar la raíz del problema. Atónitos, observamos como las cosas cambian ¡Para peor!

Por eso estamos hartos.

Y sin embargo, algo hemos de estar haciendo bien, algo tiene que estar pasando para que gente de todo el mundo se esté manifestando, igual que nosotros, por los mismos motivos que nosotros, en este mismo momento.

Hoy estamos haciendo historia. Hoy es el día en el que el planeta tiene una sola voz, reclamando un cambio global.

Hoy es el día en el que todo cambia.

¡Bienvenidas, Bienvenidos a la primera manifestación global de la historia de la humanidad!

Los derechos de los pueblos son los deberes de los gobiernos. Estos derechos no son arbitrarios, obedecen a necesidades básicas: alimentación, vivienda, sanidad, justicia, educación. Y un sistema que no garantiza estos derechos, no está cumpliendo con su deber.

Y por tanto, debe cambiar.

Aquí, en este país, según nuestra Constitución, tenemos el derecho y el deber de trabajar, con libre elección de profesión y oficio, con un sueldo digno y suficiente, sin discriminación de ningún tipo por edad, sexo, o cualquier otra razón. El estado tiene el deber constitucional de velar por el pleno empleo.Y tenemos más de cinco millones de razones, una por persona desempleada, que demuestran que no lo están cumpliendo. Familias enteras en paro. Miles de personas trabajando en condiciones precarias, en trabajos que no tienen que ver con lo que estudiaron. Derechos de los trabajadores vulnerados por sistema. Cuarenta y cinco por ciento de desempleo juvenil. Que nuestra juventud tenga que irse a trabajar al extranjero otra vez es una vergüenza ¿Vamos a permitirlo?

Tenemos derecho a una educación libre y gratuita. Sin embargo se continúan haciendo recortes de gasto en educación, recortes que provocan falta de docentes, aulas masificadas, que disminuyen la calidad de la educación que están recibiendo nuestras hijas, nuestros hijos, nuestro futuro. Un porcentaje de abandono escolar del 31%, más del doble de la media europea, y creciendo. Nuestro sistema educativo agoniza ¿Vamos a permitirlo?

Tenemos derecho a una vivienda digna y adecuada, y sin embargo, cada día hay nuevos desahucios: familias enteras que no pueden pagar sus hipotecas, que se ven en la calle, con sus viviendas embargadas por el banco, y aun así, obligados a seguir pagando una deuda que ahoga. Hipotecas desproporcionadas que atan, y que arrastran como cadenas de papel, fruto de la especulación de losmercados. Especulación que los poderes públicos tienen la obligación de evitar, tal y como se recoge en el mismo artículo de la constitución que garantiza nuestro derecho a una vivienda digna y adecuada. ¿Vamos a permitir esto?

La lista de lo que está mal, de lo que no funciona, de lo intolerable, es infinita. Los poderes públicos ignoran las necesidades de la población para convertirse en títeres de la industria y de los mercados, de aquellos que se aprovechan de un sistema corrupto y defectuoso para seguir ganando cada vez más, a costa de nuestras libertades. A costa de nuestro futuro. Los gobiernos abandonan a su pueblo para rescatar a los bancos que nos metieron en esta crisis, que se quedan con los ahorros futuros y pasados de las familias, con sus casas. Las multinacionales abusan sistemáticamente de los países más pobres, explotando su hábitat para atender las necesidades del primer mundo, y aun encima disfrazando estos abusos de regalos y ayudas para el desarrollo. El uno por ciento de la población atesora el noventa por ciento de la riqueza, a costa del noventa y nueve por ciento restante. A costa de nosotros.

El planeta entero convertido en una maquina gigantesca de consumo diseñada para mantener los privilegios de los poderosos, sin importar el coste humano o ecológico.

El planeta entero en una espiral descendente que si no se cambia, solo puede acabar en destrucción.

Basta ya de excusas, basta ya de mentiras. Basta ya de decir que la solución a la crisis está a la vuelta de la esquina, porque no es cierto. Llevamos años así, y cada vez vamos a peor: Esto no es una crisis, es un fallo terminal del sistema.

Están atentando contra nuestras libertades. Contra la libertad para decidir como queremos vivir nuestras vidas. Es un atentado contra nuestra soberanía. Y esto tiene que cambiar.

Esto cambia hoy.

Hoy, exigimos a los poderes políticos, militares, jurídicos y económicos que se pongan al servicio del pueblo, como es su deber, como es la razón de su existencia, aunque intenten que nos olvidemos. Aunque intenten hacernos creer que es al contrario.

Hoy es el día en el que la humanidad entera une su voz para reclamar nuestro derecho a decidir sobre nuestro futuro.

Reclamamos una soberanía política, que garantice una democracia real, directa y participativa. Que garantice el derecho a la participación de la ciudadanía en la toma de decisiones polÌticas por medio de referendos y sistemas seguros de voto electrónico. Transparencia inmediata y absoluta de las administraciones y poderes públicos. Separación real de estos poderes. Que se utilice la tecnología del siglo veintiuno para crear un sistema acorde con las necesidades y posibilidades de estos tiempos, en vez de seguir anclados en un sistema obsoleto hecho a la medida de las necesidades del siglo pasado.

Reclamamos una soberanía económica, que garantice una banca pública que proteja los intereses de todas las personas. La dación en pago en los créditos hipotecarios. El control de las transacciones nacionales e internacionales y la desaparición de los paraísos fiscales y de los privilegios de los grandes capitales para poder acabar con la especulación y la evasión de impuestos. Criterios de comercio justo y de producción energética basados en valores éticos y sostenibles por el medio ambiente, en vez de basados únicamente en el aumento del beneficio.

Reclamamos una soberanía alimentaria que garantice el derecho de los pueblos a definir políticas de producción de alimentos que sean adecuadas a sus necesidades, características y culturas, que garanticen el libre acceso a la tierra, al agua potable y de riego, a las simientes no modificadas genéticamente, y a la conservación de su biodiversidad natural. Que no destruya, que no esclavice a un pueblo para convertirlo en la despensa de otro.

Reclamamos una soberanía cultural que respete y proteja las identidades culturales de los pueblos dentro de un mundo global y multicultural. Que garantice el libre acceso a la información y a una educación libre, de calidad y gratuita a todos los niveles y para todas las personas del planeta. Que asegure el acceso a las libres tecnologÌas, y que mantenga la creación cultural y los medios de comunicación independientes y libres de la manipulación de los poderes públicos. Libertad para pensar y para expresarse.

Reclamamos una soberanía social, que defienda a los individuos y a las comunidades por igual, quegarantice sus derechos y deberes, independientemente de sexo, raza, identidad de género,
nacionalidad, condición social o económica. Independientemente de su orientación sexual, creencias religiosas o ideología. Independientemente de cualquier característica física o mental.

Hoy es el día en el que la humanidad entera se pregunta ¿Es este el mundo que queremos para nuestras hijas? ¿Para nuestros hijos?

Y la respuesta es NO.

No lo vamos a permitir.

Esto es una advertencia. A esa clase política que vive completamente alejada de la realidad de su pueblo. A esos cargos públicos que tienen una pensión más que suficiente tras solo siete años de no hacer su trabajo. A esos partidos que juegan con nuestro futuro, pasándose entre ellos la pelota del poder, y que se permiten cambiar las leyes electorales para evitar que pueda surgir alguien nuevo que les quite el pastel. A todos los que conforman y mantienen este sistema tan podrido y tan profundamente equivocado que solo puede acabar mal.

No vamos a parar. Haremos todo lo que sea necesario para conseguir el cambio que necesitamos para asegurar nuestra supervivencia.

Para que la generación de nuestros hijos, de nuestras hijas, y las que vengan después, tengan derecho a soñar, y a cumplir sus sueños.

Porque no somos mercancía en manos de políticos y banqueros. Porque no nos representan.

Cambio Global Ya.






1 comentario:

  1. QUE BONITO!! SEGURO QUE MOITOS DOS QUE RECLAMADES DRY, NON VOTASTES NAS MUNICIPAIS...AGORA HAI QUE ROELO, POR UN PAR DE DÚCIAS DE VOTOS. ESPABILADE!

    ResponderEliminar